Δευτέρα 15 Ιουνίου 2020

Σκέψεις των παιδιών του ΣΤ2 την περίοδο της καραντίνας...


Σκέψεις στην περίοδο της Καραντίνας

Πρώτη φορά στη ζωή μου δεν χάρηκα όταν έκλεισαν τα σχολεία λόγω του κορονοϊού. Ήμουν στη γιαγιά μου όταν το άκουσα και σφίχτηκε τόσο πολύ το στομάχι μου που ήθελα να βγάλω την σοκολάτα που είχα φάει για επιδόρπιο. Έχουν περάσει σχεδόν 15 μέρες καραντίνας και έχω συνηθίσει μέσα στο σπίτι γιατί φοβάμαι να βγω έξω. Η μαμά μου δημιουργεί κάθε μέρα ένα πρόγραμμα κι έτσι σκέφτομαι ότι απλά άλλαξαν οι δραστηριότητες μου και όλα μπορούν να γίνονται και από το σπίτι αλλά όλα είναι διαφορετικά. Έμαθα και δυο καινούριες λέξεις που τις άκουγα αλλά δεν ήξερα τι σημαίνουν, την υπευθυνότητα και την αλληλεγγύη. Σ΄αυτές τις δύσκολες στιγμές πρέπει όλοι να δείξουμε υπευθυνότητα και αλληλεγγύη αλλιώς θα καταρρεύσουμε και θα φτάσουμε σε σημεία τραγωδίας. Ακούγοντας στις ειδήσεις πως χιλιάδες κόσμος πεθαίνει καθημερινά και πως έχει εξαπλωθεί ο ιός, καταλαβαίνω ότι η κατάσταση γίνεται τρομακτική!  Θα λέω όμως στα εγγόνια μου κι εγώ όταν μεγαλώσω «Εγώ παιδί μου πέρασα κορονοϊό! Εσείς δεν έχετε δει τίποτα!». Τελικά καλό ήταν και το σχολείο και το ωδείο που ήθελα να σταματήσω και τα γερμανικά που βαριόμουν ακόμα και τα γεύματα του σχολείου καλά ήταν! Τώρα φοβάμαι πιο πολύ αλλά προσέχω και πιο πολύ και ελπίζω ακόμα περισσότερο. Ελπίζω πως θα τελειώσει αυτή η κρίση και θα γίνουν όλα όπως πριν και δεν θα λείπει κανένας από τους αγαπημένους μου. Θα κάνω υπομονή και θα βλέπω τη γιαγιά μου από το μπαλκόνι και τον παππού από το τζάμι. Ελπίζω πως αν όλοι μαζί γίνουμε μία δύναμη όχι ενωμένοι έξω αλλά μέσα στην καρδιά εκεί που έχουμε  τη δύναμη θα καταφέρουμε με αυτή την δύναμη να νικήσουμε!
Καστοριά 22/3/2020
Γιώργος- Θοδωρής Τσίγγος
Στ Δημοτικού


Η ζωή στην καραντίνα

   Πριν δύο μήνες συνέβη κάτι αναπάντεχο που κανείς δεν περίμενε. Ένας ιός που ξεκίνησε από την Κίνα ο λεγόμενος κορονοϊός εξαπλώθηκε σε πολλές χώρες. Άνθρωποι αρρώσταιναν βαριά και πέθαιναν και για να μην συνεχιστεί αυτό το Κράτος μας έκλεισε μέσα στα σπίτια μας για δύο μήνες για να μην κολλήσουμε. Δηλαδή δεν βγαίναμε για βόλτα ή για καφέ παρά μόνο για να πάμε στο σούπερ μάρκετ.
   Στην οικογένειά μου παίζαμε επιτραπέζια και βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον. Μα κυρίως δεν μαλώναμε. Προσπαθούσαμε επίσης να καθησυχάσουμε ο ένας τον άλλον ψυχολογικά γιατί δεν μας ήταν καθόλου εύκολο  να μην βλέπουμε τους φίλους μας,τους παππούδες μας κ.τ.λ.. Πιστεύω ότι και οι άλλες οικογένειες έκαναν το ίδιο γιατί το πιο σημαντικό σε μια οικογένεια είναι: να είναι όλοι καλά μεταξύ τους, να συζητάνε και να βοηθάνε ο ένας τον άλλον.

                                                                           Κωνσταντίνος Σιδέρης
                                                                                         ΣΤ΄2



ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΙΟ

Τον χειμώνα του 2020 ξέσπασε μια πανδημία στην Κίνα . Στην αρχή όλοι την υποτιμήσαμε . Όμως όταν εξαπλώθηκε και έφτασε στην Ελλάδα έπρεπε όλοι να κλειστούμε στα σπίτια μας για να προστατευτούμε . Αναγκαστήκαμε να μείνουμε μακριά από τους φίλους και από τους συγγενείς μας για περίπου δύο μήνες .
Τώρα που αυτό τελείωσε , βγαίνουμε έξω από τα σπίτια μας διαφορετικοί και κάποιοι ίσως απόμακροι . Σκέφτομαι τώρα κανείς δεν θα σου δώσει το χέρι να σε σηκώσει αν πέσεις .  Ίσως κανένας δεν θα σε αγκαλιάσει ή θα κάτσει δίπλα σου να σε παρηγορήσει. Μπορεί να κάτσει σε απόσταση ενός μέτρου , να σου πει ένα γεια και θα φύγει ή θα κάτσει εκεί πιο μακριά . Στο σχολείο δεν θα έχεις τον φίλο σου στην διπλανή θέση να σε κάνει να γελάς την ώρα του μαθήματος . Και σίγουρα κανείς δεν  θα σου δώσει μια γόμα ή ένα μολύβι . Δεν θα τρέχει όλη η παρέα στο διάλειμμα . Δεν θα πάμε όπως κάθε χρόνο εκδρομές , ή η Έκτη δεν θα κοιτάει την Αθήνα πάνω από τον Παρθενώνα. Εξαιτίας του Κορωνιού  κάποιοι έχασαν μέλη της οικογένειας τους . Οι υπόλοιποι ξέχασαν να αγκαλιάζουν , να εκδηλώνουν την αγάπη τους .
Ελπίζω όλοι να επιστρέψουμε στις παλιές μας συνήθειες . Ας ξεχάσουμε για ένα λεπτό αυτά που έγιναν και ας δώσουμε τα χέρια έστω και με την φαντασία μας ,ας πετάξουμε τα καπέλα για το απολυτήριο του δημοτικού και ας κάνουμε μια νέα αρχή όλοι μαζί .
                                                                                                                   ΕΛΛΗ ΚΙΤΣΟΥ 


«Η καραντίνα»

Στο σπίτι όλοι μόνοι
να πίνουμε τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι!

Η πόλη άδεια
και τα ζώα κάναν πάρτι στη λιακάδα!

Τα εργοστάσια κλειστά
πήρε και η γη μια ανάσα, βρε παιδιά!

Το ίντερνετ πλουτίζει
και το σπίτι με χάρτινα κουτιά γεμίζει!

Στο σπίτι είχαμε πρόβλημα μεγάλο
η ρίζα της μαμάς έφτασε από το αυτί πιο κάτω!

Τον Τσιόρδα και τον Χαρδαλιά
βλέπαμε με αγωνία ως αργά!

Έγινε και η γιαγιά
professional στα ηλεκτρονικά!

Πήρε και όργανα γυμναστικής
και ο τελευταίος άνθρωπος της γης!

Το ίντερνετ το έχουμε τερματίσει
ενώ το βιβλίο κάτω από το θρανίο το έχουμε αφήσει!

Φύγαμε από το σχολείο
και αράχνες έπιασε το πράσινο θρανίο!

Όμως στο σπίτι σκόνη δεν θα αφήσει
η Ελληνίδα μάνα μέχρι και το ταβάνι έχει ξεσκονίσει!

Μάσκα, γάντι, αντισηπτικό
θα τον νικήσουμε τον κορωνοϊό !

Η καραντίνα έχει τελειώσει
και κάθε παιδί θα ανταμώσει!

Με φίλους, δασκάλους, συγγενείς
και όλοι θα είναι ευτυχείς!
Σαλώμη Αθανασίου!!!
       


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...